Nałogowiec

Już wiecie, że nie wyobrażam sobie życia bez ciepłej herbaty, szczególnie jesienią i zimą. 

Piję ją też na początku wiosny i w środku lata, więc tak naprawdę... przez cały rok i bardzo się cieszę, że jest. 

W porównaniu z innymi ludźmi, może wręcz jej nadużywam, ale przecież nikt nie jest doskonały.

Raz dziennie lubię klasyczną czarną, najchętniej bezkofeinową i z cytryną, czym szokuję moich kolegów z pracy, dla których jedynym możliwym dodatkiem do niej jest mleko. Białą lub zieloną traktuję jak deser, piję często - dobrze, że to tylko taki nałóg:)

W specjalistycznych sklepach, takich jak "The Tea House" na Covent Garden, który uwielbiam, można znaleźć wiele wyszukanych smaków i gatunków, ale to jedno z nielicznych takich miejsc w mieście. 
Podobnego wyboru herbat jak w Polsce, można tu szukać ze świecą...

Anglicy to tradycjonaliści i nie lubią w tym temacie wychodzić poza standardowe ramy, dlatego piją przede wszystkim czarną. Jednak, wśród tych klasycznych, mają dużo różnych do wyboru - Assam, Earl Grey, czy Darjeeling, a jeszcze inny rodzaj do śniadania, czy na spokojne popołudnie...

Co ciekawe, reklamowany u nas w kraju Lipton, jako ta angielska firma, traktowany jest tutaj jak obcy przybysz. 
Sama widziałam tylko dwa lub trzy rodzaje owocowych herbat tej marki i chyba nie przekonały Wyspiarzy do końca, ponieważ szybko zniknęły z półek.

Obecnie, u mnie w szafce też hula wiatr, więc trzeba wybrać się jak najszybciej na zakupy, by uzupełnić przed zimą herbaciane zapasy:)

Z tego, co wiem, część wyszukanego smakowo suszu z firmy "Five o'clock" jedzie już do mnie z Polski, a resztę uzupełnię 
w moim ulubionym sklepie "Twinings" w Londynie - kolejnym na liście, ale o nim już jutro...